'S Ise a' Ghàidhlig
A' comharrachadh nan caogad bliadhna aig Bun-sgoil Innis an Uillt
Cò ise, a’ chailleach chaoineach
aig an tobar a dòchais sgapte?
le falt bog, fliuch bho thaise
an adhair nach bàth a pathadh.
Chan aithne dhomh rocan a h-aodainn.
chan do thachair mi fhìn rithe riamh.
chan aice-se coltas air mo chàirdean
a chì mi gach là na seachdain.
Aithbe dams bés mara;
sentu fom-dera croan;
toirsi oca ce do-gneó,
sona do-táet a loan.
’S ise, a’ Ghàidhlig, an tè ruadh
le clann a’ seasamh an àird’
is am fonn a th’ eadar a làmhan,
togte bho ghuthan a’ chuanail.
Is mé Caillech Bérre Buí,
do-meilinn léne mbithnuí;
indiu táthum dom shémi
ná melainn cid athléni
’S ise, a’ Ghàidhlig, màthair
a’ gleacadh ri chnapach fon achlais.
is furan a nighne san sgoil-àraich
le falt nan òr-chleachdan bàn’ oirre.
It moíni
charthar lin, nidat doíni;
ind inbaid i mmarsamar
batar doíni carsamar.
’S ise, a’ Ghàidhlig, ’s a gàire
a’ tighinn tron doras sraointe
is na dealbhan ioma-dathte
crocte air a’ bhalla leis a’ chleoc.
Batam inmaini doíni
ata maige mad-riadam;
ba maith no meilmis leo,
ba bec na moitis íaram.
’S ise, a’ Ghàidhlig, a’ chailleag
a’ cur fair’ air bogh-fhroise san speur
is a cuimhne air bràthair a bhàsaich
ro òg, ro iomlanachd foirfe.
Indiu trá cain-timgarat,
ocus ní mór nond-oídet;
ciasu bec do-n-idnaiget,
is mór a mét no-moídet.
’S ise, a’ Ghàidhlig, rùnaire
sgiobalta le pàipearan an rian,
is gaoir a gutha aig caonnag
còmhrag a mic, an cliaranach.
Carpait lúaith
ocus eich do-beirtis búaid,
ro boi, denus, tuile dín:
bennacht ar ríg roda-úaid.
’S ise, a’ Ghàidhlig, mo charaid,
a thug mi gu diùras sa bhad,
is an t-sùil bheag a nì i gach madainn a shiolpas mi, slaodach tron gheata.
Tocair mo chorp co n-aichri
dochum adba díar aichni;
tan bas mithig la Mac nDé
do-té dp breith a aithni.
’S ise, a’ Ghàidhlig, banaltram
a’ glanadh taois o làmh beag,
agus dealbh air eilean fad’ air falbh
ach faisg, ann am mànran muirichinn.
Ot é cnámacha cáela
ó dó-ectar mo láma –
ba hinmainiu, tan, gnítis,
bis in ríga ána.
’S ise, a’ Ghàidhlig, cuidiche,
a’ dèanamh fàbhar gun cheist,
a’ faighneachd air slàinte mo mhuinntire
ged nach do thachair i riutha a-riamh.
Ó dó-ectar mo láma –
ot é cnámacha cáela,
nidat fiu turcbáil, taccu,
súas tarna maccu cáema.
’S ise, a’ Ghàidhlig, am brù,
fo làmh tè dhuibhe chiùine,
is an dùil subhach air a naoidhean
gun ainm a dh’aindeon chnuaiteachan.
It fáilti na hingena
ó thic dóib do Beltaine;
is deithbiriu damsa brón:
sech am tróg, am sentaine.
Is mas ise a’ Ghàidhlig, a’ chailleach,
’s ise a dhraibheas a càr,
ro luath air sàilleabh a capadaich,
thairis puist-seòlaidh earbsa ar turais.