top of page
Writer's pictureMarcas Mac an Tuairneir

Marcas Mac an Tuairneir

'S Ise a' Ghàidhlig

A' comharrachadh nan caogad bliadhna aig Bun-sgoil Innis an Uillt


Cò ise, a’ chailleach chaoineach

aig an tobar a dòchais sgapte?

le falt bog, fliuch bho thaise

an adhair nach bàth a pathadh.

Chan aithne dhomh rocan a h-aodainn.

chan do thachair mi fhìn rithe riamh.

chan aice-se coltas air mo chàirdean

a chì mi gach là na seachdain.

Aithbe dams bés mara;

sentu fom-dera croan;

toirsi oca ce do-gneó,

sona do-táet a loan.

’S ise, a’ Ghàidhlig, an tè ruadh

le clann a’ seasamh an àird’

is am fonn a th’ eadar a làmhan,

togte bho ghuthan a’ chuanail.

Is mé Caillech Bérre Buí,

do-meilinn léne mbithnuí;

indiu táthum dom shémi

ná melainn cid athléni

’S ise, a’ Ghàidhlig, màthair

a’ gleacadh ri chnapach fon achlais.

is furan a nighne san sgoil-àraich

le falt nan òr-chleachdan bàn’ oirre.

It moíni

charthar lin, nidat doíni;

ind inbaid i mmarsamar

batar doíni carsamar.

’S ise, a’ Ghàidhlig, ’s a gàire

a’ tighinn tron doras sraointe

is na dealbhan ioma-dathte

crocte air a’ bhalla leis a’ chleoc.

Batam inmaini doíni

ata maige mad-riadam;

ba maith no meilmis leo,

ba bec na moitis íaram.

’S ise, a’ Ghàidhlig, a’ chailleag

a’ cur fair’ air bogh-fhroise san speur

is a cuimhne air bràthair a bhàsaich

ro òg, ro iomlanachd foirfe.

Indiu trá cain-timgarat,

ocus ní mór nond-oídet;

ciasu bec do-n-idnaiget,

is mór a mét no-moídet.

’S ise, a’ Ghàidhlig, rùnaire

sgiobalta le pàipearan an rian,

is gaoir a gutha aig caonnag

còmhrag a mic, an cliaranach.

Carpait lúaith

ocus eich do-beirtis búaid,

ro boi, denus, tuile dín:

bennacht ar ríg roda-úaid.

’S ise, a’ Ghàidhlig, mo charaid,

a thug mi gu diùras sa bhad,

is an t-sùil bheag a nì i gach madainn a shiolpas mi, slaodach tron gheata.

Tocair mo chorp co n-aichri

dochum adba díar aichni;

tan bas mithig la Mac nDé

do-té dp breith a aithni.

’S ise, a’ Ghàidhlig, banaltram

a’ glanadh taois o làmh beag,

agus dealbh air eilean fad’ air falbh

ach faisg, ann am mànran muirichinn.

Ot é cnámacha cáela

ó dó-ectar mo láma –

ba hinmainiu, tan, gnítis,

bis in ríga ána.

’S ise, a’ Ghàidhlig, cuidiche,

a’ dèanamh fàbhar gun cheist,

a’ faighneachd air slàinte mo mhuinntire

ged nach do thachair i riutha a-riamh.

Ó dó-ectar mo láma –

ot é cnámacha cáela,

nidat fiu turcbáil, taccu,

súas tarna maccu cáema.

’S ise, a’ Ghàidhlig, am brù,

fo làmh tè dhuibhe chiùine,

is an dùil subhach air a naoidhean

gun ainm a dh’aindeon chnuaiteachan.

It fáilti na hingena

ó thic dóib do Beltaine;

is deithbiriu damsa brón:

sech am tróg, am sentaine.

Is mas ise a’ Ghàidhlig, a’ chailleach,

’s ise a dhraibheas a càr,

ro luath air sàilleabh a capadaich,

thairis puist-seòlaidh earbsa ar turais.

7 views0 comments

Recent Posts

See All

Kommentare


bottom of page